Одаму одамгарӣ яке аз нишонаҳои асосии инсоният аст, ки тулии солиёни зиёд аҳли маърифату фарҳанг , шоирону нависандагон ва умуман аҳли илму адаб васфу ситоиши

                                  Ватан  сар  мешавад  аз гаҳвора,                                  Зи  шири  пок  аз пистони  модар.                                   Ватан  сар  мешавад аз он  тавора , Ки  онро  сохтааст дастони 

      Андеша: Мо дар замоне кору фаъолият дорем, ки дорои сулҳу субот, ваҳдати миллӣ, истиқлолияти давлатӣ ҳастем. Шукронаи тинҷу осоиштагӣ, аз ҳама волотар аст. Имрӯзҳо

Ба сулҳи сарзамини тоҷикон шукрона бояд кард,Зи бедорӣ аз ин хоби гарон шукрона бояд кард.Паи ваҳдат бикӯшид он, ки меҳри Тоҷикистон дошт,Зи фарзандони оқили замон

Ватан  қимматтарин  тӯҳфаи  тақдир  барои  ҳар як инсон аст. Зеро  кас  маҳз дар  Ватани  худ  ба ҳама  орзую  омоли  худ мерасад. Вале  ёфт  мешаванд  як 

Аз расонаҳо огоҳ шудам, ки якчанд нафар сокинони Бадахшон бо сабаби содир кардани ҷиноятҳои вазнин дастгир гардида, аз манзили онҳо силоҳҳои гуногун ва дигар муҳимоти