Имрӯз мо тариқи шабакаҳои телевизионии Тоҷикистон навори он нафароне, ки ҷиҳати сар задани беинтизомиву нооромиҳо дар Вилояти Мухтори Куҳистони Бадахшон сабаб гаштаанд, тамошо намудем. Боиси таассуф аст, ки дар ин занҷираи ҷиноят нақши Мамадшоева Улфатхоними ҷинояткор ҳамчун ташкилотчиву ҳамоҳангсози ин бетартибиҳо хеле бузург аст.
Ин гуна ҷинояткорон аз ҷониби хоҷагони хориҷиашон маблағгузорӣ шуда, мехостанд нақшаҳо ва амалҳои нопоки худро дар ин сарзамини биҳиштосои Тоҷикистони азиз амалӣ созанд. Сад дареғ, ки имрӯз нафаре барои манфиатҳои шахсии хеш сабабгори марги чандин нафарони бегуноҳ мегарданд. Вале бояд қайд намуд, ки ҳеч гоҳ миллати бофарҳанг ва сарбаланди тоҷик намегузорад, ки хоинони миллат ба мақсади нопоки худ расанд ва ҳеч гоҳ нақшаҳои палидонаи он хоинони дар хориҷи кишвар қарордошта, ки мехоҳанд бо суханҳои пучу бемаънӣ мардуми сарбаланди тоҷикро ба шӯр оваранд, амалӣ нахоҳад гашт.
Аз ин лиҳоз, ба тамоми сокинони кишвар, хоса ҷавонони Бадахшон муроҷиат менамоем, ки ба ин гуна беинтизомиву бетартибиҳо дигарбора роҳ надода, дар
фазои орому осуда зиндагии хушу хурсандонро идома дода, кору фаъолият намоянд.
Чунки Истиқлолияту Озодӣ ва Ваҳдати комиле, ки мову Шумо дорем, ба осонӣ ба даст наомадааст! Пас вазифаи мову Шумо нигоҳ доштани ин арзишҳои миллӣ ва ба наслҳои минбаъда онро мерос гузоштан аст!
Бигзор нону намаки Тоҷикистон чашми кӯрдилону носипосон, бадкешону бадхоҳони миллати тоҷикро, ба монанди Мамадшоева Улфатхоним нобино созад!